Ελληνικά Ξηρά Σύκα Καστανιώτισσας Ιστιαίας Εύβοιας | Marika΄s Τραγήματα




	ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ Αγρόκτημα Μαρίκας Γεωργιάδη \| Ελληνικά Ξηρά Σύκα Καστανιώτισσας Ιστιαίας Εύβοιας Το σύκο αποτελεί για τουλάχιστον 3000 χρόνια ένα από τα βασικά συστατικά της ανθρώπινης διατροφής. Η ανάγκη του ανθρώπου να τα διατηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ώθησε στην ξήρανσή τους, ώστε να μπορεί να τα απολαμβάνει όλο το χρόνο. Τα πρώτα ξερά σύκα βρέθηκαν σε ανασκαφή μινωικής έπαυλης, στις Στέρνες Ακρωτηρίου Χανίων, και χρονολογούνται το 1340-1190 π.Χ. Από τότε μέχρι και σήμερα η παραγωγή τους συνεχίζεται χωρίς διακοπή και με την ίδια σχεδόν μέθοδο.

	Στους Αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου το ξερό σύκο, αποτελούσε είδος πρώτης ανάγκης σε σημείο όπου κάποιες φορές έφτανε στο βαθμό να αντικαθιστά ακόμη και το ψωμί. Καθόλου τυχαίο ότι υπήρξε η κύρια τροφή των αθλητών στους Ολυμπιακούς αγώνες καθώς και το δέντρο της συκιάς στην Αρχαία Ελλάδα ήταν «ιερό» αφιερωμένο στον Θεό Διόνυσο.

	Δεν τα προτιμούσαν όμως τυχαία. Τα ξηρά σύκα εκτός από την ξεχωριστή γεύση τους έχουν και μεγάλη διατροφική αξία. Κάνουν καλό στην υγεία, στο βάρος και στη διάθεσή μας. Αποτελούν από τις δημοφιλέστερες επιλογές, ενώ η γεύση καραμέλας που έχουν, η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και τα πολλά θρεπτικά στοιχεία τα κάνουν ακαταμάχητα.

Τα ξηρά σύκα έχουν ποικίλες χρήσεις, ενώ αποτελούν το ιδανικό σνακ ενέργειας. Όταν είστε εκτός σπιτιού όλη μέρα και δεν θέλετε να φάτε κάτι που θα χαλάσει την διατροφή σας, μπορείτε απλά να φροντίσετε ώστε να έχετε μια συσκευασία από τα σύκα μας, που σίγουρα θα σας ικανοποιήσουν.




	Αναφορές στην λογοτεχνία για τα σύκα

	«Το καλάθι με τα σύκα» Απόσπασμα από το Αναφορά στον Γκρέκο - Ν. Καζαντζάκης Μια γριούλα πέρασε…Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα… Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα… - Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω; - Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει; Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο… Και τράβηξε το δρόμο της κούτσα κούτσα κατά το κάστρο. Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιο νόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς… «άνθρωπος είσαι, άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»

«Οδύσσεια» Όμηρος: Ραψωδία Ω
αναφορά στα σύκα


	330	τὸν δ᾿ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς: «οὐλὴν μὲν πρῶτον τήνδε φράσαι ὀφθαλμοῖσι, τὴν ἐν Παρνησῷ μ᾿ ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι οἰχόμενον: σὺ δέ με προί̈εις καὶ πότνια μήτηρ ἐς πατέρ᾿ Αὐτόλυκον μητρὸς φίλον, ὄφρ᾿ ἂν ἑλοίμην

	335	δῶρα, τὰ δεῦρο μολών μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν. εἰ δ᾿ ἄγε τοι καὶ δένδρε᾿ ἐϋκτιμένην κατ᾿ ἀλωὴν εἴπω, ἅ μοί ποτ᾿ ἔδωκας, ἐγὼ δ᾿ ᾔτεόν σε ἕκαστα παιδνὸς ἐών, κατὰ κῆπον ἐπισπόμενος: διὰ δ᾿ αὐτῶν ἱκνεύμεσθα, σὺ δ᾿ ὠνόμασας καὶ ἔειπες ἕκαστα.

	340	ὄγχνας μοι δῶκας τρισκαίδεκα καὶ δέκα μηλέας, συκέας τεσσαράκοντ': ὄρχους δέ μοι ὧδ᾿ ὀνόμηνας δώσειν πεντήκοντα, διατρύγιος δὲ ἕκαστος ἤην: ἔνθα δ᾿ ἀνὰ σταφυλαὶ παντοῖαι ἔασιν-- ὁππότε δὴ Διὸς ὧραι ἐπιβρίσειαν ὕπερθεν.»


	Γυρνώντας τότε ο πολυμήχανος του μίλησε Οδυσσέας: «Για κοίτα πρώτα το σημάδι μου στο πόδι εδώ, που ο κάπρος στον Παρνασό μια μέρα μου άνοιξε με τ 'άσπρο του το δόντι. Εσύ στα μέρη εκείνα μ᾿ έστελνες κι η σεβαστή μου η μάνα, να πάρω δώρα απ᾿ τον Αυτόλυκο, της μάνας μου τον κύρη'

	μου τα 'χε τάξει ατός του κάποτε, φτασμένος εδώ πέρα. Κι ακόμα να σου πω τα δέντρα μου στο πάγκαλο μας χτήμα' ήμουν παιδί και μου τα χάρισες᾿ μια μέρα σε ακλουθούσα μέσα στον κήπο και σου γύρευα δικό μου κάθε δέντρο. Και συ ένα ένα τα λογάριαζες ποια θα γενούν δικά μου'

	απ᾿ τις μηλιές σου δέκα, δεκατρείς απ᾿ τις αχλαδιές σου κι απ᾿ τις συκιές σαράντα μου 'δωκες, και μου 'ταζες κι αμπέλι πενήντα αράδες᾿ κι ούτε που 'πεφτε μαζί της κάθε αράδας ο τρύγος, τι είχες μες στο αμπέλι σου λογής λογής σταφύλι, κάθε χρονιά που ο Δίας θα χάριζε καλή σοδιά ψηλάθε.»